Uyandırmak İçin Seni – Ayten Mutlu

Uyandırmak için seni
Ayışığı sonatından geceyi çaldım
Issız bir şehre gittim hiç gitmediğin
Sessizliğe bilmediğin şiirler fısıldadım.

Rüzgârların dindiği kıyılarda
Öykünü dinledim ıslak kumlardan
Deniz uyuyordu ayak ucunda
Aramızda tüy gibi uçarken zaman.

Aralık perdelerden yüzüne düşen
Ayın tenha seslerini okşadım
Açıklarda yitmiş bir yelkenliden
Eğilip sulara gölgeni öptüm.

Kimsesiz çocukların ince parmaklarıyla
Dokundum düşlerinin kırılmış aynasına
Eski resimlerin soluk çizgilerinden
Ellerini seyrettim mağaralarda.

Uyandırmak için seni
Bütün geçmişini yeniden yazdım
Bir gül iliştirip yalnızlığına
Unuttum ne varsa unutmadığın.

Uçucu bir kokuyla sardım yalnızlığını
Bir dağ gecesi gibi ürperdi tenin
Soluğundan soluğuma uzanan
Uzun bir yol diledim.

Uyandırmak için seni
Alnına solgun düşen saçlarını seyrettim
Sonsuzluğu çağırdım avuçlarından
Kayan bir yıldız gibi ölürken kalbim.