Yadigar – Murathan Mungan

Ne zaman onu düşünsem sektirmeyen muşta,
İçe dönük gönül burcunda doğanlardandı çıktığında yola,
Vakitlerden kırlangıç yıldızların adsız kervanları
İçin tutulan defterlerde adına rastlandı çok sonra
İpek örtülere bürünmüştü mağrur ve vahşi
Ne yapsa sığmaz artakalırdı.

Çocuktum, yollarına çıkardım
Başımı okşar geçerdi,
Esmerdi elleri belki ona sebep ben en çok
esmer sözcükleri sevdim.
Oysa onları okşayacak zamanı olmadı.
Acıkmış gözleri yıldızlara bakıyormuş
Bir dere kenarında bulduklarında
Onu vuran mermi benim de bir yerim kaldı.