Zaman – Mehmet Bozkurt Esenyel

Zaman ki: Tezgahında dokudu beni,
Ölümü unutturdu dindar ruhuma.

Zaman ki; bir hece de okudu beni
Gül diye dikenleri serdi yoluma.

Özlediğim bir rüya bu gün sevgilim;
Iklimlerin bittiği yerde o şimdi.
Zihnimde kanat açan pembe emelim
Bir zaman bana yardı, benim eşimdi.

Fakat savurdu onu zaman rüzgarı,
Ebediyyet yolunda ağlıyor şimdi.
Zaman, aldı elimden yeşil baharı.
Bilmiyorum neyimdi o benim, kimdi?

Zaman yolları diken, derin uçurum,
Maceralarım öksüz, gözlerimde yaş,
– Zamanın kollarında ah… ölüyorum
Yetişir artik zaman, bağrın niye taş?